ما كه مانديم رفتيم و آنانكه رفتند ماندند.

سروده های جدیدنوحه

اشك خون  

 

                   بازامشب بيقراروخسته ام           

               

                    مويه گويم بادل بشكسته ام

 

                

                    بازامشب چشم هايم بيقرار         

                 

                     نوحه داردبازبان اضطرار

                

                     بغض خشمي راه نايم راببست  

                 

                     سيل اشكي بردوچشمانم نشست

 

                      درضميرم شاه دين ياداورم         

                     

                      گفتگوبازينبش ياداورم

 

                      خواهرابرگردتودرخيمه گاه           

 

                       تانبيندچشمهايكدم تورا

 

                       گربديدي برسرتيغ جفا           

                   

                       راس من بردند ان قوم دغا

 

                       ياكه راسم سله كردندازقفا       

                     

 

                       صبربنماتوبرودرخيمه گاه

 

                        قسمت ماازازل بودست چنين    

                   

                        من شوم غلطان به خاك وخون جبين

 

                         همره عابدروي توسوي شام     

                    

                         دراسارت به جفاي اهل شام

 

                         گرتنم پامال وسم كوبان گشت   

                 

                         دشمن ازاين ننگ هردم شادگشت

 

                         تومكن اشكت نمايان برعدو         

                             

                         تانبيندناله هايت چشم او

 

 

                         يك به تن جنگ راهمي اغازكرد    

                       

\                       مثل حيدرخيبري اغازكرد

 

                         دشمن ازحيرت همي جامانده بود 

            

                          لرزه براندام خصم افتاده بود

 

                           ناگهان غلتيداززين برزمين             

                         

                           قاتلان كردند دوراوكمين

 

                          خنده وشادي دران دم جان گرفت    

                             

                          بي حيايي هاي دون بالاگرفت

 

                           ناظراست زينب بروي ارتفاع           

                        

                            اوبديده خنجرورگهاجدا

 

                            ماه زينب اي خدابربر بشد             

                                     

                            يبن طاها بي سروبيكربشد

 

                            آسمان لرزان زمين حيران گشت    

                      

                             تيربرنعشش همي طوفان گشت

 

                              اسبهاپاهايتان ارام زنيد                

                                  

                               برحسينم نيزه داران كم زنيد

 

                              شدسراسيمه به گودقتلگاه          

                            

                               خواهرغمديدي خون خود

 

                               كرداشارت توبرودرخيمه گاه           

                               

                                تانبينند قاتلان يكدم تورا

 

                                نيزه هامي زد كناربا واهمه          

                          

                                اشك ريزان بود بيادفاطمه

 

                                 تابه جسم پاره وعريان رسيد         

                  

                                سوزواهي بارخ گريان كشيد

 

                                زين جفاسيد بكن شعرت تمام      

             

                                كلك لرزان شدمصيبت ناتمام

 

 

 

سيدعبدالرضاموسوي اسفند1388

.

نحرخون

 

شعیه اندر ماه ماتم نا له ها آغاز کن

                   

 

نحرخون از دیده جاری جای اشک آغا زکن

 

 

بشنو امشب روضه ی زینب در این بزم عزا

                

 

در زمین کربلا در روز عاشورا شما

 

 

آن که قد نازنینش چون کمان شد بهر دین

                

 

رنج ماتم قد او خم قلب زینب شد حزین

 

 

داغ شش برادر اندر نصف روز 

                             

 

اشک طفلان نعش  یاران دیده سوز

 

 

آن دم آخر که رفتند سوی میدان بهر دین

         

 

یک به یک گشتند شهید و غوطه ور در خون حسین

 

 

ماندزینب باحسین آن یادگار مرتضی 

               

 

گفتگو داشت  با برادر در کنار خیمه ها

 

 

آن دم آخر بیامد شاه دین در خیمه ها 

              

 

تا بگوید حرف آخر با یتیمانش وداع

 

 

دید زینب زارو محزون وبه پریشان خاطر است

         

 

ناله های حیدری دارد و ماتم بر دل است

 

 

دست بررویش کشیدو کرد و تسلیم قلب او

        

 

کرد وصایایی زطفلان وزعدوان بهر او

 

 

جان خواهر من روم جان تو واطفال من

             

 

صبر بنما کن تحمل جور دشمن جان من

 

 

کاروان سالار باش ومادر طفلان من

    

 

گربدیدی برسرنی کن تحمل جان ما

 

 

از حرم ببرید  وجنگ را یک تن آغاز کن 

                  

 

یاد حیدر زنده کرد و خیبری آغاز کن

 

 

    ناگهان زینب  کنار خیمه گاه دل اضطراب 

 

 

دید اسبش ذ الجناح خونین و حیران و خراب

 

 

حا ل زینب بی حسین و خیل عدوان روی او

            

 

در کناری عابد بیمار وطفلان روبرو

 

 

عصری عاشورا بگشت و شام طفلان او

              

 

     خواند طفلان راز صحرا با شتاب وشور وشین

 

 

    یک طرف می دید طفلی روی نعشی در فغان   

      

 

 

شکوه گوید  نزد بابا از لعینان و خصان

 

 

    یک  طرف می دید اسبی روی نعش شاه دین

 

 

سم کوبان روی اجسا ده فتاده برزمین

 

   

کن سخن کوته تو سید عرش حق آتش گرفت

 

 

خیل انس وجن به ماتم ناله ها از سرگرفت

25/11/87

گزارش تخلف
بعدی